Jak wiadomo na podstawie naturalnych pierścieni, które znajdują się w środku pnia drzewa, potrafimy w prosty sposób wyznaczyć, ile lat liczy dany okaz. Analogiczne zjawisko występuje także w koloniach koralowców. W szkielecie pojedynczych okazów znajdują się bowiem pierścienie, których obecność odzwierciedla długość życia a w tym samym czasie zapewnia możliwość poznania przeszłości tych fascynujących organizmów.

Najświeższe badania nad koloniami koralowców wykazały, że niektóre rafy koralowe (przykładowo z rodzaju Leiopathes) żyją nawet 4200 lat. Natomiast typowy wiek koralowców wynosi z reguły kilkaset lat. na przestrzeni tysiąca lat wzrastają one jedynie o kilka centymetrów. Należałoby też mieć pojęcie, że koralowce szlachetne nie mają udziału w budowaniu raf koralowych.

Koralowce, zbudowane głównie z węglanu wapnia, zawierają też metale - w tym metale ciężkie, ołów i rtęć. Analiza próbki koralowców pochodzących z Morza Chińskiego pozwoliła wykreować teorię, że na podwalinie badań tych organizmów można ustalić zawartość wymienionych metali w morskiej wodzie. Kanadyjski profesor zrealizował badanie każdego słoja z dwustu lat życia koralowca. Dokonana obserwacja zaświadczyła, iż koralowce magazynują w swej budowie informacje o nagromadzeniu w pewnych odcinkach czasowych, kilku- i kilkunastokrotnie większej zawartości rtęci. Badania Tuoyu Suna obejmowały lata, w których trwały tzw. wojny opiumowe (1839-1842 oraz 1856-1860), a także okresy chińsko-japońskiej bitwy morskiej z czasów drugiej wojny światowej.

Rtęć przenika do morza, uwalniając się szczególnie podczas eksplozji materiałów wybuchowych a także wystrzałów artyleryjskich. Rozrzucona w otchłaniach oceanu bywa potem absorbowana przez koralowce. Natomiast koralowce, przechowują rtęć w swych szkieletach, dając teraźniejszej nauce liczne podstawy do badań i interpretacji.