Powiada się, iż w podstawie właściwego wychowania leży uszanowanie drugiego człowieka. W rzeczy samej wskazane jest szanować określonych norm ze względu na dobre relacje, dobre maniery z pewnością regulują zależności międzyludzkie, upraszczają komunikację i przebieg różnorodnych spraw. Gdy oprócz tego odkryjemy, iż etymologia stwierdzenia savoire-vivre wywodzi SIĘ ze splotu francuskich wyrażeń „wiedzieć” i „życie”, wtedy będziemy mogli wyciągać wnioski, że to poprawne wychowanie krótko mówiąc znaczy respektowanie wyznaczonych reguł postępowania w celu ulepszenia egzystowania w społeczności. W związku z tym wskazuje się, iż to antyczni Grecy, którzy nieprzerwanie kroczyli do doskonałości byli zwiastunami savoire-vivre. A rozwój sztuki należytego zachowania nastał w okresie renesansu, który tak silnie inspirował się klasyczną cywilizacją starożytnych. Nadzwyczajną uwagę do etykiety przykładano w dyplomacji i formalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Ale w drugiej połowie XX wieku kodeks etyczny zaczął również być uwzględniany w stosunkach biznesowych i formalnych spotkaniach w innych sferach społecznych.

Norm savoire-vivre jest bardzo mnóstwo, gdyż normy te odnoszą się do każdej domeny naszego życia. Zanalizujmy choć kilku z nich, szczególnie tym, które odnoszą się do naszego postępowania przy stole i relacji w pracy. Traktujemy wszystkie osoby w towarzystwie z szacunkiem. Wyłączamy telefon, słuchamy każdego z uwagą.

Jak się witać?

W naszej polskiej tradycji panowie całowali na powitanie kobietę w rękę. Wraz z rozkwitem etykiety na formalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego postępowania. Zawsze powinno się podać rękę, uścisnąć ją lekko, nie potrząsając. Jeśli osoby na spotkaniu są równorzędne pod względem pozycji zawodowej, to kobieta pierwsza wyciąga rękę. Starsza osoba także ma inicjatywa przed młodszą. W spotkaniach biznesowych natomiast nie liczy się płeć, ani wiek, ale ranga. Pierwsza zawsze wita się osoba z najwyższym statusem zawodowym.

Jak się zachować przy stole

Do stołu zasiadamy w miejscu ustalonym przeważnie wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie skręcamy ich. Ręce natomiast nieznacznie opieramy o stół. Nasza postura powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Sztućce z niewielką porcją jedzenia wkładamy na prosto do ust. Istotne jest, ażeby siedząc przy stole okiełznać równocześnie sztukę miłej konwersacji i równoczesnego konsumowania posiłku. Zasada wydaje się łatwa - adresujemy jakąś wzmiankę, czy kwestię do wspólbiesiadnika po prawej, nabieramy malutką dozę jedzenia na łyżkę wkładamy do ust, spożywamy i z próżną buzią rozmawiamy z sąsiadem po lewej. Powtórnie nakładamy pokarm, konsumujemy i kontynuujemy rozmowę. Ten wzór może wydawać się nieautentyczny i trudny, lecz ma on na celu osiągnięcie dwóch istotnych zasad - kulturalnego jedzenia ( i zjedzenia!) posiłku i jednoczesnej miłej konwersacji z towarzyszami. Warto wspomnieć, iż nie otwieramy ust z pełną buzią.

Przygotowaną na stole serwetkę rozkładamy na kolanach, w taki sposób, by znajdowała się poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego zazwyczaj leżą najbliżej talerza, następnie do ryb, a do przystawek są w następnej kolejności. Łyżka do zupy leży po prawej stronie jako ostatnia. U szczytu talerza znajdują się sztućce deserowe. Naczynia na napoje zestawione są w następującej kolejności: nieco dalej szklanka na wodę, potem kieliszek na czerwone wino, na białe i na ostatek na musujące trunki i likiery. Po lewej stronie talerza rozlokowana jest filiżanka na kawę. Wszelkie trunki pijemy malutkimi łyczkami, kieliszki zawsze podtrzymujemy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.

Po zakończeniu posiłku bezwzględnie czekamy na sygnał gospodarzy, dopiero, gdy oni dadzą sygnał, możemy zdjąć serwetkę z kolan, zostawić ją przy talerza i nie hałasując krzesłem wstać i rzec „dziękuję”.

Płeć niekiedy ma sens

Mimo Pomimo tego, iż w relacjach biznesowych najistotniejsze jest pozycja, jakie się zajmuje, są sytuacje, w których kobieta ma wyższość. W przypadku wspólnego biznesowego posiłku, w oficjalnej postaci, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej miejsce w sąsiedztwie. Przy wchodzeniu do pomieszczenia albo do windy stale kobieta wchodzi pierwsza. w sytuacji jednak, gdy drzwi otwierają się do środka pierwszy wchodzi mężczyzna, gdyż to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Zwykle też przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako sygnał szacunku i chęci do poparcia.

Reguł savoire-vivre jest nadzwyczaj dużo i faktycznie wskazane jest ten temat zgłębić bardziej na własny użytek. Zazwyczaj wiedza całkowicie przyjętych reguł przyzwoli nam poprawnie zachować się w bardzo wielorakich miejscach. Zawsze jednakże wybierając się do kraju o absolutnie różnej kulturze powinno się zapoznać się z normami tam panującymi.